Einu sinni var....

....bullandi atvinna í þorpinu.  Stöndugar útgerðir gerðu út aflaskip sem komu drekkhlaðin að landi,- löndunargengið mætt á bryggjuna,- landað,- í kæli, gegnum vélar og fram í vinnslusal þar sem var snyrt og pakkað......og svo framvegis þar til aflinn var orðinn að vöru til útflutnings.  Og langflestir í þorpinu fengu útborgað vikulega ( í mínu þorpi kom Gunnar út í frystihús á föstudögum og þá var stundum löng pása þegar beðið var í röð eftir umslaginu).  Síðan kom kvótasetning,- útgerðir fengu eignarhald á kvóta, seldu, leigðu, erfðu og bitust um við skilnaði......allt í einu var farið að búa til fullt af pening.  Safnaðist á fárra manna hendur sem seldu kvóta burt frá þorpunum.  Fólkið eftir atvinnulaust,- verðlaus hús, en íbúðarlánin í fullu gildi ( var það síðan ekki frægt þegar bankarnir hófu íbúarlánin sín að þá gat fólk sem var búsett í þessum þorpum ekki fengið lán,- og endurfjármagnað sínar eigur ?).  Þorpin að sjálfsögðu án útsvarsgreiðenda og atvinnutækifæra.  Og hvurt fóru kallarnir sem áttu kvótann ?  Já, alveg rétt.........í bankabissness !!!