Kisulóra

Lítil og ljúf kisulóra í heimsókn hjá okkur um helgina ásamt konumömmu sinni. 

  Börnin eltast við kisu um allt hús en hún er nú ansi glúrin að sleppa undan þeim.  Ohhhh,- mér þykja kisur svo undursamleg dýr.  Þegar ég var lítil þá voru alltaf kettir á Kolfreyjustað og gæti ég rifjað upp margar góðar kattarsögur.  Algjörlega samofið lífi okkar barnanna.  En læt nú bara eina duga. Þegar ég var 5 ára þá var ég út í fjárhúsi hjá Eiríki bónda sem var að marka lömbin.  Mér fannst þetta að sjálfsögðu afskaplega góð hugmynd og dreif mig heim og fann til skæri og klippti ofan af eyranu á einni kisunni ( örugglega Sigurrósu), man enn þegar kisa sat grafkjurr, hristi síðan hausinn mjög hratt og blóðsletturnar gusuðust upp á vegg.  Ég fór og faldi mig inn í skáp ;) og þegar ég loksins fannst þá sagði ég að kisa þyrfti að fara í sláturhúsið ( hef greinilega verið mikil bóndastúlka).  Það slapp nú til og kisu þekktum við alltaf á eyranu !!!

Síðan voru nú eldri systkini mín snillingar þegar þau földu fullt af köttum ofaní stórum þvottapotti því von var á Jóni dýralækni sem átti að svæfa liðið...........